نگاهی به مقررات بیمه نامه شخص ثالث و لزوم توجه به آن
متون حقوقی؛ بیمه شخص ثالث این بیمه نامه بر اساس قانون مصوب اردیبهشت ماه سال 1316 و پیشنهاد بیمه گذار (که جزء لاینفک بیمه نامه می باشد) تنظیم شده و بر اساس قانون بیمه اجباری شخص ثالث، همه دارندگان وسایل نقلیه موتوری زمینی موظفند مسئولیت خود را در مقابل اشخاص ثالث در قبال خسارت های مالی و جانی نزد یکی از شرکت های بیمه داخلی که مجوز فعالیت در این رشته را از بیمه مرکزی ایران داشته باشد، بیمه نمایند.
در بیمه شخص ثالث، منظور از شخص ثالث، هر شخصی است که به سبب حوادث وسایل نقلیه موضوع این قانون دچار زیان های بدنی و یا مالی شود به استثناء راننده مسبب حادثه
خسارت های مالی: زیان هایی می باشد که به سبب حوادث مشمول بیمه موضوع این قانون به اموال شخص ثالث وارد شود. که منظور از حوادث مذکور هر گونه سانحه ای از قبیل تصادم، تصادف، سقوط، واژگونی، آتش سوزی، و یا انفجار وسایل نقلیه موضوع این ماده و نیز خسارتی است که از محمولات وسایل مزبور به اشخاص ثالث وارد شود.
خسارت های جانی: هر نوع دیه یا ارش ناشی از صدمه، شکستگی، نقص عضو، از کار افتادگی (جزئی یا کلی - موقت یا دائم) یا دیه فوت شخص ثالث به سبب حوادث مشمول بیمه موضوع این قانون است. هزینه معالجه نیز چنانچه مشمول قانون دیگری نباشد، جزء تعهدات بیمه موضوع این قانون خواهد بود.
شرایط عمومی: General Condition
مقررات و دستورالعمل های کلی و عمومی است که متضمن حقوق، وظایف و مسئولیت های طرفین قرارداد در رشته بیمه ای مورد نظر می باشد. این شرایط برای تمام بیمه گذاران یک رشته یکسان است.
شرایط عمومی بیمه نامه شخص ثالث
شرایط خصوصی: Special Condition
به آن دسته از مقرراتی اطلاق می گردد که جنبه عمومی نداشته و ناظر به توافق های خاص بین بیمه گر و هریک از بیمه گذاران می باشد. از نظر حقوقی شرایط خصوصی مقدم بر شرایط عمومی می باشد؛ به این معنی که بین مندرجات شرایط عمومی با شرایط خصوصی تعارض وجود داشته باشد، شرایط خصوصی حاکم بر قضیه بوده و در حل اختلاف و داوری ارجحیت بر شرایط عمومی دارد.
